Astez aste adierazpenak, iritzi-artikuluak, erreportaiak... ikus eta entzuten ari gara. Denak euskal presoez, espetxe baldintzetaz edo dispertsio politikaren inguruan hitz egiten dute. Gobernu edo ministroetatik hasi eta komunikabideetaraino guk aspaldi aldarrikatu eta dioguna berresten dute:

ETAk aurrez eragindako minaren aitortzaz aipu egiten duen komunikatuaren ostean, espetxe politikan inolako aldaketarik gertatuko ez zela komunikatu zuen presatuta EAEko gobernu delegatua den Javier de Andresek.

Oraindik goizegi da frantziar Estatuaren xedeen inguruan iragarpenik egiteko: preso batzuk Mont-de-Marsan eta Lannemezango espetxeetara hurbilduak izan dira bai, baina oraindik presoen gehiengoa urrun eta dispertsatua jarraitzen du. Horren adibide eta erantzule, astelehenean bertan Goieaskotxearen senideek izandako kotxe istripua Frantzian. Larri gaixo den Ibon Fernandez Iradi espetxean mantentzen jarraitzen du.

1985 urtetik gaurdaino, hau da, 33 urtetan zehar, 19 euskal preso politiko hil dira espetxean. Azken lau urteetan zazpi eta horietatik hiru azken zortzi hilabete eskasean izan dira. Kartzeletan hil diren euskal preso politikoen tasa altuena, justuki, irtenbideak aurkitu behar ziren garaietan gertatu dira. Baina aterabide horiek ez dira iritsi.

Lehenik eta behin, eskerrak eman nahi dizkiegu urtarrilaren 13an Bilbon egon ziren pertsona guztiei. Baita egon nahi baina ezin izan zutenei. Beraietako bakoitzak, martxa jendetsu eta indartsuan,  euskal preso politikoen eskubideei eskainitako elkartasun, laguntza eta energiarengatik.  Hori da guretzat ere energia iturri handiena, hainbeste traben gainetik eta gobernuek edozein espektatiba isteko duten kemenaren aurrean, ibiltzen jarraitzeko eta aurrera begiratzeko behar dugun bultzada. Gure espektatibak berriz, irekiak jarraitzen dute, euskal gizartean konfiantza osoa jarriz, Gobernuek baino ardura eta kontzientzia handiagoa duela erakutsi baitu.

Konponbidearen bidean ibiltzea izan da Paris-eko manifestazioa. “Orain presoak” leloa baino askoz gehiago izan da mobilizazio hura; benetako bakea eta gatazkaren konponbidea lortzeko pauso erabakigarria emateko borondatearekin, milaka pauso eman genituen Parisen eta balorazio baikorra baino ezin dugu egin.